.png "English"){kind=small}
Ένας απίστευτος και άγριος κυνηγός της θάλασσας, ο "μικρός" ξάδερφος του θρυλικού Great Barracuda (Sphyraena-Barracuda) που όμως αν και μικρότερος, μπορεί να φέρει πανάξια το προσωνύμιο που σκορπίζει τον τρόμο στους υφάλους των τροπικών στους Ωκεανούς...Barracuda!!!
Ψάρι κοινώς γνωστό ως "Λούτσος" , "Σφύρνα" για άλλους τόπους, "Τουρνάς" για άλλους (όπως και στα Χανιά που μένω) αλλά για μένα προσωπικά....."Κροκόδειλος"! Μια ματιά στα απίστευτα δόντια του και θα με δικαιώσετε....
Σε αρκετά ψάρια έχουν ήδη σχηματιστεί αυγά και αυτό τα κάνει ιδιαίτερα επιθετικά. Αυτό είναι από μόνο του σημαντικό για τον spinner, που ίσως θα ήταν καλό να ξεκινήσει τις βολές του με τα πιο φθηνά ψαράκια, μιας και οι επιθέσεις που θα δεχτούν τα δολώματά του αυτή την περίοδο θα είναι ιδιαίτερα άγριες και καταστρεπτικές γιa το υλικό τους, ενώ τα ψάρια δε δείχνουν να είναι και ιδιαίτερα εκλεκτικά....
Μεγάλη επιτυχία παρουσιάζουν σε γενικές γραμμές τα δολώματα που μπορούμε να πετάξουμε σε καλές αποστάσεις, ενώ διαθέτουν μια γλώσσα που τα κατεβάζει σε περίπου δύο μέτρα και τους δίνει έντονη κίνηση (Συνήθως Wobbling) ακόμα και με αργή ταχύτητα. Προσωπικά επιλέγω μεγάλα minnow (όταν πρόκειται να ρίξω minnow) που το έντονο Jerking τα κάνει ακαταμάχητα στα μάτια των λούτσων. Λίγες αργές μανιβελιές στην αρχή "για να πιάσει νερό" η γλώσσα του δολώματος και όταν φτάσουμε το δόλωμα στο βάθος που θέλουμε (όσο πάει...) ξεκινάμε ένα δυναμικό Jerking με μικρά διαστήματα συνεχόμενης ανάκτησης και μετά ξανά jerking. Παραλλαγές που θα μπορούσαν να δώσουν την επιτυχία είναι πολλές αλλά όταν μιλάμε για minnow, το Jerking με την εκτέλεση που προανέφερα μου έχει δώσει τα περισσότερα "strikes".
Μια ακόμα εξαιρετική λύση είναι τα "καμπουράκια" που όμως θα αποδώσουν περισσότερο σε βαθιά νερά. Προτιμώ αυτά που από το σχήμα ή τα πλοκάμια τους δίνουν έντονες δονήσεις όπως το εικονιζόμενο Nin Cas, το Salty Bait, το Wasabi και άλλα που έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Σχεδόν στο σύνολο των επιτυχιών μου, το σενάριο ήταν το ίδιο : Πέταγμα του δολώματος όσο μακριά γίνεται και περιμένω να πατώσει. Μετά αρχίζω μια αργή ανάκτηση με διακοπές από πολύ ελαφριά τινάγματα. Συνεχίζω την ανάκτηση μέχρι τα 3/4 του βάθους και αφήνω να ξαναπατώσει. Πολλά χτυπήματα έχουν γίνει ακριβώς σε αυτό το σημείο...
Όταν φτάσει το δόλωμα στο βυθό, ξανά ανάκτηση αλλά λίγο πιο γρήγορα και, όταν φτάσω στα μεσόνερα, επιταχύνω ελαφρά. Αυτό είναι το δεύτερο σημείο που δέχεται το δόλωμά μου επίθεση.
Το καλό με τα δολώματα που διαθέτουν assist είναι οτι από την στιγμή που επιτεθεί το τέρας, είναι πολύ δύσκολο να απαγκιστρωθεί.
Αυτό βέβαια ισχύει και με τα jigs. Όταν υπάρχει assist και αγκιστρωθεί το ψάρι, δύσκολα υπάρχει περίπτωση διαφυγής.
Τα jigs μέχρι και 60γρ ανάλογα πάντα και με το σχεδιασμό, μπορούμε να τα δουλέψουμε ακόμα και με ένα μεσαίο καλάμι 15-40γρ. Το δόλωμα στη φωτό είναι 90γρ και όπως φαίνεται, το ένα assist αφού έσκισε την πάνω γνάθο, ήρθε και καρφώθηκε στην κάτω... Το θέμα των τιναγμάτων είναι λίγο πολύ γνωστό μετά από τόσα άρθρα αλλά θα υπάρξει και θέμα στη σελίδα "Shore Jigging".
Μεγάλες επιτυχίες θα έχουμε και με τα δολώματα σιλικόνης στα οποία ο κροκόδειλας φαίνεται να μην μπορεί να αντισταθεί. Αυτά μπορεί να είναι χελάκια ή ομοιόματα μαλακίων (καλαμάρια κυρίως) τα οποία θα αρματώσουμε με μολυβοκεφαλές (για τα χελάκια) ή με σύστημα Drachkovich (για τα καλαμάρια). Θα μπορούσαμε να δολώσουμε και νωπό δόλωμα με το Drachkovich αλλά προτιμώ τη σιλικόνη (επιπλέον δε χαλάει εκτός ψυγείου...).
Ότι δόλωμα και να επιλέξουμε, καλό είναι να θυμόμαστε κάποια πράγματα :- Τα ψάρια αυτά όπως και τα περισσότερα ίσως, ΔΕΝ τρώνε όλες τις ώρες. Μάλιστα είναι πολύ πιθανό, να περνάνε τα δολώματά μας ανάμεσά τους και αυτά να μην ασχολούνται καν...
- Όταν αρχίσουν να κυνηγάνε οι κροκόδειλοι αυτοί, το κάνουν με τέτοια αγριότητα και ένταση που προσωπικά υπήρξαν φορές που έμεινα να κοιτάω το μακελειό σαστισμένος. Αυτές τις φορές αν εκμεταλλευτούμε τη φρενίτιδα που επικρατεί με καίριες βολές ΕΞΩ από το φωτισμένο κομμάτι (αν είμαστε σε λιμάνι) και γύρω από τα στριμωγμένα ψαράκια, ενώ κρατάμε τη σκιά μας μακριά από το νερό (ας σταθούμε από την άκρη όσο επιτρέπει το μήκος του καλαμιού), οι επιτυχίες μας μπορεί να είναι σημαντικές.
- Όταν μια τέτοια επιτυχία σημειωθεί, ας βγάλουμε έξω το ψάρι όσο πιο γρήγορα γίνεται και πάντως, αν πρέπει να το παλέψουμε, μην του επιτρέψουμε να απομακρυνθεί γιατί θα το ακολουθήσουν όλα τα υπόλοιπα ψάρια (προσωπική επαναλαμβανόμενη εμπειρία που δυστυχώς άργησα να της δώσω σημασία).
- Το πιο σημαντικό
Μια άλλη ενδιαφέρουσα συμπεριφορά είναι όταν ξαφνικά τα ψάρια αδιαφορούν εντελώς για όποιο σαρδελάκι βρεθεί "εκτός μπάλας". Ενώ σε αυτή την περίπτωση και υπό άλλες συνθήκες, θα του την έπεφτε όποιος λούτσος είναι κοντά, τώρα περνάνε δίπλα του και αδιαφορούν. Ήμουν μάρτυρας τέτοιας συμπεριφοράς αρκετές φορές τα προηγούμενα χρόνια και σε μέρη που οι λούτσοι την άνοιξη είναι πιο πολλοί κι απ΄τις γαρίδες όπως το λιμάνι της Σούδας, του Κολυμπαριού κ.α.
Αν αυτό δε σημαίνει οτι τα ψάρια μαθαίνουν να αγνοούν οτιδήποτε δεν το δέχονται τα σαρδελάκια μέσα στην "μπάλα" όπως για παράδειγμα τα τεχνητά μας, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.
Όπως και να΄χει, το ψάρεμα αυτού του εκπληκτικού και τρομακτικού θηρευτή, μόνο συγκινήσεις μπορεί να χαρίσει καιθώς η αντίσταση ενός μεγάλου ψαριού πιασμένου σε αρκετή απόσταση ή σε μεγάλο βάθος, είναι παροιμιώδης και μόνο με την αντίσταση μιας Συναγρίδας μπορώ να τη συγκρίνω....
