Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία (τουλάχιστον έτσι κατάλαβα) το Λαβράκι θα το βρεις να κυνηγάει στα ρηχά πλούσια οξυγονωμένα νερά μιας θαλασσοταραχής. Ειδικά αν υπάρχουν βράχια βυθισμένα, το Λαβράκι βρίσκει το ιδανικό του περιβάλλον...
Δηλαδή όπως στη φωτογραφία... Σωστά?
Κι αν περνάνε ώρες ατελείωτες κόντρα στον αέρα, με την αλμύρα να σου καίει τα μάτια, και τελικά το μόνο που λυγίζει το καλάμι να είναι το πολύ ισχυρό ρεύμα επιστροφής ανάμεσα στα κανάλια?
Αν έχεις δοκιμάσει σχεδόν όλα τα δολώματα που κουβαλάς και αυτό γίνεται για δυο τρεις μέρες συνέχεια χωρίς τίποτα να φαίνεται έστω ότι κυνηγάει?
**********
Η θάλασσα πάντα βρίσκει τρόπο να ανατρέπει κάθε τι που εμείς θεωρούμε "λογικό"...
**********
Με το σβήσιμο της φουρτούνας βρέθηκα να ψαρεύω έξω από ένα μικρό λιμανάκι. Και πάλι δε γινόταν τίποτα, και τα νερά "κάθονταν" με τρομερά γρήγορο ρυθμό. Χωρίς υπερβολές μέχρι να νυχτώσει η θάλασσα είχε ηρεμήσει τελείως και τα νερά είχαν κατέβει πάρα πολύ σε μια άμπωτη που έμοιαζε ρεκόρ.
Η φουσκοθαλασσιά αυτή είχε κρατήσει τρεις μέρες και τα ψαρέματα που έκανα είχαν αποτέλεσμα μηδέν. Εκείνο το βράδυ με κακή ψυχολογία είπα να δοκιμάσω ένα καινούριο jighead στα φωτισμένα ρηχά νερά του μικρού λιμανιού.
Μία βολή έκανα. Μία και μόνη βολή και μια σκιά εμφανίστηκε πίσω από το δόλωμα μου.
Σκέφτηκα "Κέφαλος (mullet) θα ναι" και έκανα δυο γρήγορα τινάγματα να τρομάξω τον περίεργο κέφαλο...
Αυτός που τρόμαξε ήμουν εγώ όμως όταν η σκιά όρμησε με μανία εξαφανίζοντας το δόλωμα και λυγίζοντας το καλάμι μου.
Μάχη ? Καμία! Αλλά πρέπει να πω ότι τέτοια "έκρηξη" στα νερά από ψάρι είχα να δω καιρό...
Το καλάμι έμεινε λυγισμένο για κάποια δευτερόλεπτα και μετά το ψάρι αρκέστηκε να κάνει μικρές "κεφαλιές" μπροστά μου, μέχρι που το έπιασα με το χέρι από το σαγόνι. Εν τω μεταξύ η σιγανή ψιχάλα που κράταγε σχεδόν όλη μέρα, είχε εξελιχθεί σε μπόρα και έφαγα αρκετό νερό μέχρι να πιάσω στα χέρια το ψάρι. Τρεχάλα στο αυτοκίνητο και περίμενα μήπως και σταματήσει λίγο η βροχή για να βγάλω μια δυο φωτογραφίες. Όπως και έγινε μετά από περίπου μισή ώρα. Άξιζε τον κόπο η αναμονή όμως. Το ψάρι αυτό ήταν το πιο απίστευτο Λαβράκι που έχω πιάσει. Πιάστηκε σε σημείο που "δεν έπρεπε" με συνθήκες που "δεν έπρεπε" και παρά το μέγεθός του δεν πάλεψε καθόλου.
Άξιζε λοιπόν η αναμονή για μια φωτογραφία, έστω και με ελαφριά βροχή που χάλασε την ποιότητα της λήψης...
Άλλα περιμένεις όταν πας στη θάλασσα και πολλές φορές άλλα έρχονται... Τρεις μέρες με περίπου δεκαπέντε ώρες ψάρεμα σε φουρτουνιασμένα νερά, σε εκβολές, σε βραχαδούρες και λιμενοβραχίονες και τελικά πιάστηκε ένα ακριβοθώρητο (για μένα) ψάρι στις πλέον "ακατάλληλες" συνθήκες, με άμπωτη, αφού έκατσαν τα νερά και υπό εντεινόμενη βροχή σε ρηχά και περιέργως καθαρά νερά.
Θα έλεγα οτι έτσι είναι το spinning, όλο ανατροπές, αλλά θα το γενικεύσω : Έτσι είναι το ψάρεμα. Δεν αφορά μόνο το spinning. Πόσες και πόσες φορές θα έχουν τύχει ανάλογα (ή και πιο παράξενα) περιστατικά στο καθένα από σας, είτε στο εγγλέζικο είτε στο casting, είτε από τη βάρκα...
Απλώς κάποια αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά. Όπως αυτό το ψάρι για μένα.
.png "English"){kind=small}
