Πριν αρκετά χρόνια, o Alfio Ellio Quattrochi έγραφε στις σελίδες του Thallasa ένα άρθρο στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε την...
Αίσθηση του νερού !
Εκείνο τον καιρό δεν έδινα μεγάλη σημασία και μάλλον μου προκάλεσε θυμηδία η συγκεκριμένη αναφορά.
Τότε τα κύρια ψαρέματά μου ήταν Casting και Εγγλέζικο, που στο πρώτο πας σε συγκεκριμένα μέρη με σωστά εργαλεία και ελπίζεις για το καλύτερο, ενώ στο δεύτερο το καλό αποτέλεσμα εξαρτάται κυρίως από το αποτελεσματικό μαλάγρωμα και τη σωστή επιλογή αρματωσιάς.
Βεβαίως και εκεί πρέπει να μπορείς να διαβάζεις τη θάλασσα, αλλά σε σαφώς λιγότερο βαθμό από ότι στο ψάρεμα με τεχνητά δολώματα...
Στο ψάρεμα με τεχνητά, είτε αυτά είναι jigs είτε σιλικόνες, είτε "plugs" που λένε οι φίλοι μου οι Άγγλοι, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Γιατί μπορεί να έχεις πάει στο σωστό τόπο, και τη "σωστή" ώρα, αλλά και πάλι πρέπει να προκαλέσεις το αρπακτικό να επιτεθεί, ενώ κανείς δε σου λέει οτι όντως υπάρχει κάποιο αρπακτικό εκεί που κυνηγάει (εκτός αν το έχεις δει...)
**********
Πριν χρόνια ψάρευα σε μια παραλία του Καστελίου Χανίων και αντάμωσα με ένα Ιταλό μεσήλικα. Ο άνθρωπος δεν κουβαλούσε ένα κάρο δολώματα όπως εγώ. Ο εξοπλισμός του ήταν ένα καλάμι περίπου δυόμιση μέτρα, με action 10-30. Στην τσέπη του κράταγε λίγο βαμβάκι, ένα φακελάκι Aberdeen μεγάλα, και κλωστή. Μια πρόκα κρατημένη μαζί με το αγκίστρι (προφανώς για βάρος) και τυλιγμένα με αρκετό βαμβάκι έφτιαχναν το δόλωμά του !!!
Τον προσκάλεσα να ψαρέψει μαζί μου στην εκβολή του ποταμού, αλλά εκείνος αφού έκατσε λίγο και κοιτούσε τη θάλασσα -που σημειωτέον, είχε αρκετό γόνο- επέλεξε να φύγει αφού πρώτα μου είπε ότι δεν έχει τίποτα εκεί... Στην εκβολή! Με το γόνο!
Προφανώς δεν τον ακολούθησα και βεβαίως δεν έπιασα ΤΙΠΟΤΑ. Εκείνος λίγο αργότερα πέρασε πάλι μπροστά μου -επέστρεφε- κρατώντας δύο Λαυράκια με το ένα να είναι το μεγαλύτερο που έχω δει στην περιοχή ακόμα μέχρι σήμερα!
Τι έκανε τον συμπαθή Ιταλό -καλά να 'ναι- να φύγει από το λεγόμενο "hot spot" και να πάει ψάχνοντας για κάτι καλύτερο?
Τι ήταν αυτό που είδε ο Ιταλός και τον έκανε να αλλάξει και να επιλέξει το "σωστό" τόπο?
**********
Ακόμα πιο παλιά, όταν άρχισα να έρχομαι σε επαφή με καλάμια μηχανάκια και όλους αυτούς τους "νεωτερισμούς" και άρχισα να ξεχνάω το αγαπημένο μου πεταχτάρι, ρώτησα τον πατέρα μου γιατί δεν παίρνει ένα βυθόμετρο για τη βάρκα.
"Δε μου χρειάζεται..."
Και εγώ πάλι αναρωτιόμουν, τι έβλεπε και μου έλεγε καταμεσής στο Σαρωνικό "ρίξε" ...
Θα μου πεις ότι έβλεπε τα σημάδια στο βουνό, αλλά σημάδια είχε και για άλλους τόπους που τους προσπερνάγαμε. Εκεί που κατέβαζε πετονιά, εκεί ήταν και τα ψάρια συνήθως.
Και βέβαια αυτό ισχύει για τους περισσότερους "παλιούς" ψαράδες...
Τι ήταν αυτό που έβλεπε ο πατέρας μου και διάλεγε το "σωστό" τόπο?
**********
Πάνε κάποιοι μήνες από τότε που πήγα να κάνω ένα ψάρεμα σωστό. Και σωστό εννοώ να ψάξω τόπους και να "ξετρυπώσω" ένα άγριο ψάρι, όχι να πάω να "τρυγήσω Λούτσους" έξω από κάποιο λιμάνι...
Πριν λίγες μέρες προσπάθησα να κάνω επιτέλους αυτό το "σωστό" ψάρεμα. Στην αρχή μέσα από το αυτοκίνητο δεν ήξερα πού να πάω. Αφού μετά βρήκα πού να πάω, κατάλαβα ότι απλά έριχνα το δόλωμα και ξανά και ξανά χωρίς κάποιο στόχο συγκεκριμένο.
Κάποια στιγμή σταμάτησα να ψαρεύω και άρχισα να παρατηρώ τη θάλασσα, ψάχνοντας τα σημάδια.
Κατάλαβα ότι με τις ώρες που περνούσαν κάτι άλλαζε... Κάτι που μου έλειπε στην αρχή του ψαρέματος, κάτι γνώριμο μα και ξεχασμένο μαζί. Κάτι που σε κάνει να "βλέπεις τα νερά" ...
Χαμογελώντας σκέφτηκα ότι αυτό το κάτι το είχε υπεραναπτύξει ο Ιταλός φίλος, ο πατέρας μου αλλά και οι παλιοί ψαράδες. Ο Quattrochi επέλεξε πολύ πετυχημένο τίτλο για αυτό το κάτι:
"Η Αίσθηση του Νερού"...
Περιορίζομαι να το χαρακτηρίσω "Eπαφή" . Μια "επαφή" που σε αφήνει όταν την αφήνεις....
Σιγά σιγά επιστρέφω...
.png "English"){kind=small}
