.png "English"){kind=small}
Η είδηση έλεγε για ένα μεγάλο κοπάδι Μυξινάρια (Mugill Auratus) που μπήκε μέσα σε κοντινό λιμάνι και κάθε βράδυ εμφανίζονται κοντά στα φώτα. Προσωπικά έχοντας μεγάλη αδυναμία σε αυτό το ψάρι, δε θα μπορούσα να αγνοήσω την ευκαιρία που μου δόθηκε και έβγαλα το Bolognese μου από τη ντουλάπα. Σχεδόν είχα ξεχάσει οτι υπήρχε με τη μανία που με είχε πιάσει με το Spinning...
Για δόλωμα πήρα δύο φέτες ψωμί για τοστ από το σπίτι, σκεπτόμενος οτι αν δεν πιαστεί κάποιο Μυξιναρι, πιθανόν να πιαστεί κάποιο μελανουράκι ή σπαράκι, για να το δολώσω στο Bolognese με στόχο κάποιο Λαβράκι.
Άνοιξα το εξάμετρο Τubertini KB-302 και ετοίμασα μια απλή αρματωσιά με ένα μικρό στρογγυλό φελουδάκι, ένα βαριδάκι 0,28gr, παράμαλο μία οργιά 0,135mm και δόλωσα ένα μικρό κομμάτι ψωμί στο Νο 14 αγκίστρι.
Το φελουδάκι φαινόταν μια χαρά από τις λάμπες του λιμανιού, οπότε δε χρειαζόταν "σιαλούμ" , παρόλα αυτά χρησιμοποίησα ένα παλιό σβησμένο για "ξυλάκι" στο φελλό.
Δεν θυμάμαι αν ήταν η δεύτερη ή τρίτη ριξιά όταν είδα το φελλό να βυθίζεται αργά στην αρχή και να εξαφανίζεται ενώ ταυτόχρονα άρχισε να "κελαηδάει" το φρένο του μηχανισμού. Κάρφωμα -όχι υπερβολικό- και το καλάμι λύγισε σχεδόν σε όλο το μήκος του. Το φρένο του μηχανισμού άρχισε τον αγαπημένο σκοπό κάθε ψαρά, και το ψάρι άρχισε να πηγαίνει βόλτα στην προβλήτα...
Με το καλάμι πάντα λυγισμένο στα όρια, ένιωθα το ψάρι να κολυμπά "σκορτσάροντας" ... Περίεργο... Δε θυμάμαι να έκαναν ποτέ έτσι οι κέφαλοι... Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα όταν το ψάρι έκανε μια απότομη επιτάχυνση και σταμάτησε απότομα για να ξεσπάσει σε δυο-τρία κεφάλια πολύ έντονα... Έδειξε ταυτότητα... Λαβράκι!!!
- Μα καλά στο ψωμάκι? Με τόσους κέφαλους τριγύρω?
Λάθος ώρα για τέτοιες σκέψεις. Ξανά ανάποδα το καλάμι για να μην τριφτεί το ψάρι στη γωνία του λιμανιού αλλά πλέον το καλάμι επιβαλλόταν με αδυσώπητη ισχύ πάνω στο Λαβράκι που σε λίγο εμφανίστηκε στην επιφάνεια δέκα μέτρα πιο μέσα. Ένα όμορφο δυνατό ψάρι με αγριάδα στα μούτρα, που ερχόταν ολοταχώς προς την απόχη... νόμιζα!
Ξανά κεφάλι προς τη ρίζα της προβλήτας, ξανά ανάποδα το καλάμι και αυτή τη φορά είδα ξανά μετά από χρόνια αυτό που λέγεται "πέταξε το ψάρι στον αφρό" . Το ψάρι μπήκε στην απόχη που κρατούσε ο φίλος μου, σχεδόν ανήμπορο.
Το φελουδάκι φαινόταν μια χαρά από τις λάμπες του λιμανιού, οπότε δε χρειαζόταν "σιαλούμ" , παρόλα αυτά χρησιμοποίησα ένα παλιό σβησμένο για "ξυλάκι" στο φελλό.
Δεν θυμάμαι αν ήταν η δεύτερη ή τρίτη ριξιά όταν είδα το φελλό να βυθίζεται αργά στην αρχή και να εξαφανίζεται ενώ ταυτόχρονα άρχισε να "κελαηδάει" το φρένο του μηχανισμού. Κάρφωμα -όχι υπερβολικό- και το καλάμι λύγισε σχεδόν σε όλο το μήκος του. Το φρένο του μηχανισμού άρχισε τον αγαπημένο σκοπό κάθε ψαρά, και το ψάρι άρχισε να πηγαίνει βόλτα στην προβλήτα...
Με το καλάμι πάντα λυγισμένο στα όρια, ένιωθα το ψάρι να κολυμπά "σκορτσάροντας" ... Περίεργο... Δε θυμάμαι να έκαναν ποτέ έτσι οι κέφαλοι... Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα όταν το ψάρι έκανε μια απότομη επιτάχυνση και σταμάτησε απότομα για να ξεσπάσει σε δυο-τρία κεφάλια πολύ έντονα... Έδειξε ταυτότητα... Λαβράκι!!!
- Μα καλά στο ψωμάκι? Με τόσους κέφαλους τριγύρω?
Λάθος ώρα για τέτοιες σκέψεις. Ξανά ανάποδα το καλάμι για να μην τριφτεί το ψάρι στη γωνία του λιμανιού αλλά πλέον το καλάμι επιβαλλόταν με αδυσώπητη ισχύ πάνω στο Λαβράκι που σε λίγο εμφανίστηκε στην επιφάνεια δέκα μέτρα πιο μέσα. Ένα όμορφο δυνατό ψάρι με αγριάδα στα μούτρα, που ερχόταν ολοταχώς προς την απόχη... νόμιζα!
Ξανά κεφάλι προς τη ρίζα της προβλήτας, ξανά ανάποδα το καλάμι και αυτή τη φορά είδα ξανά μετά από χρόνια αυτό που λέγεται "πέταξε το ψάρι στον αφρό" . Το ψάρι μπήκε στην απόχη που κρατούσε ο φίλος μου, σχεδόν ανήμπορο.
Η χαρά μου απερίγραπτη, αλλά και η απορία υπαρκτή... Μα καλά τόσοι κέφαλοι τριγύρω που αν ρίξω πέτρα θα σκοτώσω κάποιον, και πήγε να φάει το ψωμάκι ένα Λαβράκι? Κι αν έχει κι άλλα?
Ξεχνάω τους κέφαλους και με μια απόχη στο χέρι ψάχνω και τελικά πιάνω μια μικρή γαρίδα. Τη δολώνω αμέσως και πριν ακόμα ρίξω βλέπω ενα ακόμα Λαβράκι στον αφρό να περιφέρεται πίσω από τους κέφαλους.
Ρίχνω λίγα μέτρα μπροστά του το φελλό και τραβάω ελαφρά για να του τραβήξω την προσοχή και αυτό ορμάει στο φελλό!!!
Ατελείωτες ώρες Spinning στο ίδιο σημείο για να δω επίθεση σε topwater... φελλό? !!!
Αμέσως αφού το ψάρι κατάλαβε οτι όρμησε σε ένα κομμάτι ξύλο, κάνει μεταβολή, βλέπει την γαρίδα, και ορμάει με το στόμα να ανοίγει λίγο πριν τη γαριδούλα η οποία ήταν εντελώς στην επιφάνεια προσπαθώντας να ξεφύγει! Κι άλλη επίθεση στην επιφάνεια. Δύο σε λίγα δευτερόλεπτα από το ίδιο ψάρι και ψαρεύοντας με Bolognese!!!
Όσο σκέφτομαι οτι από την αρχή του χρόνου δεν έχω δει ακόμα επίθεση σε topwater...
Όσο σκέφτομαι οτι από την αρχή του χρόνου δεν έχω δει ακόμα επίθεση σε topwater...
Αυτή τη φορά το ψάρι ήταν μικρότερο και πάλη ουσιαστικά δεν υπήρξε. Ίσως έφταιγε και το οτι είχα ήδη εμπειρία από το προηγούμενο ψάρι, αλλά μου φάνηκε πως ένα Λαβράκι ενάμισι κιλό, δεν είναι αντίπαλος για εξάμετρο Bolognese...
Όπως και να 'χει, έβγαλα δύο Λαβράκια εκεί που δεν το περίμενα και το ψάρεμα ήταν παραπάνω από επιτυχημένο.
Θα μου πεί κανείς, οτι δεν έγινε και τίποτα... Λαβράκια με Εγγλέζικο και Bolognese βγαίνουν πολλά.
Ναι είναι αλήθεια. Όπως είναι όμως αλήθεια και οτι είχα να ψαρέψω με αυτή την τεχνική χρόνια. Και βέβαια, δεν περίμενα να πιάσω τέτοιο ψάρι με απλό ψωμάκι του τοστ!!!
Επίσης δεν είχα βγάλει ποτέ Λαβράκι με εγγλέζικο ή Bolognese. Αυτό που έφαγε το ψωμάκι ήταν το πρώτο μου.
Κάτι που θέλω να γράψω, και που αναφέρω για πρώτη φορά, είναι οτι τελικά αυτό που με εξιτάρει περισσότερο στη Match τεχνική, είναι το βύθισμα του φελλού, αυτό που δείχνει πως κάτι καλό τσίμπησε. Αυτές οι στιγμές με το σιαλουμ ελαφρά βυθισμένο και σχεδόν ακίνητο, όπως θυμάμαι οτι κάνει ο μεγάλος Σαργός, ήταν πραγματικά ανεκτίμητες.
Όμως με το πέρασμα του καιρού κατάλαβα οτι όταν βλέπω τη θάλασσα να είναι κάπως έτσι :
...το μυαλό μου έχει μέσα γραμμένη μόνο μία λέξη... Spinning!!!
Το Bolognese ήταν πολύ καλό και σίγουρα τώρα που το ξανάρχισα, θα το συνεχίσω.
Είναι μια καλή περίπτωση έτσι για αλλαγή... Αλλά φαίνεται οτι πιάνω πάλι τα ίδια ψάρια!!!
