Ζαργάνες... Όταν μιλάμε για μαχητές!

Η εξόρμηση είχε σαν βασικό στόχο να πιάσω Λαβράκια (ή τουλάχιστον ένα...) . Ο τόπος που επέλεξα είναι μια εκτεταμένη βραχαδούρα με βυθό άγριο αλλα σχετικά βαθύ.  Με αυτό σαν δεδομένο, επέλεξα λεπτό παράμαλο 0,20mm μιας και παρά το λίγο κύμα, τα νερά ήταν εξαιρετικά διαυγή. Το βάθος του νερού θεώρησα οτι μου επέτρεπε να "κατέβω" τόσο.

Σε μια τέτοια κατάσταση απ΄το να ρίχνω αδιάκοπα το όποιο δόλωμα στο νερό, προτίμησα να περπατώ πάνω στα βράχια  -διακριτικά- και να παρατηρώ για πιθανα κυνήγια. Δεν πρόλαβα να κάνω πολλά βήματα και μια "έκρηξη" στην επιφάνεια του νερού λίγα μόλις μέτρα από τα βράχια, σκόρπισε ένα κοπάδι παμπαλίνες!  

**********

Αμέσως αρμάτωσα ένα δόλωμα επιφανείας, το φημισμένο Chihuahua 110, έριξα αρκετά πιο πίσω από τα ψάρια, θέλοντας να μαζέψω γρήγορα και φροντίζοντας να περάσω το δόλωμα δίπλα από τη μπάλα με τη παμπαλίνα... αν φυσικά έφτανα μέχρι εκεί!!!

Με τα πρώτα πιτσιλίσματα του δολώματος στο νερό, μια έκρηξη το εξαφάνισε και ταυτόχρονα λύγισε το καλάμι μου, σχεδόν ανεξελεγκτα! Το δόλωμα δεν είχε κάνει ούτε μέτρο!!!

Σίγουρος οτι έπιασα μεγάλο Λαβράκι, πάλεψα το ψάρι πιέζοντάς το στα όρια όταν πλησίαζε σε μια ξέρα που ήταν εκεί δίπλα. Όταν όμως το ψάρι ανέβηκε στην επιφάνεια, άρχισε να χτυπιέται με τρόπο που μόνο ένα ψάρι μπορεί...  Ζαργάνα ?!

Ήταν το πιο επικίνδυνο σημείο γιατί τότε θα μπορούσε άνετα να βρει το παράμαλο με τα δόντια της και να το κόψει με μεγάλη ευκολία.  Ξανακατέβηκε πιο βαθιά και άρχισε πάλι τις βόλτες,  αλλά πια κέρδιζα μέτρα. Μετά από λίγο είχε έρθει παραδομένη μπροστά μου και έμεινα να την κοιτάω σαστισμένος.

Είχα ξαναπιάσει μεγάλες ζαργάνες, αλλά ποτέ μια που να πλησιάζει το 1kg !  Αξίζει να αναφέρω οτι με το που βγήκε στα πόδια μου, το παράμαλο κόπηκε σχεδόν από μόνο του. Είχε καταφαγωθεί από τα δοντάκια της Ζαργάνας αλλά τα κατάφερε μέχρι τέλους...

Αμέσως άλλαξα παράμαλο σε 0,28mm γιατί πίστευα οτι δεν ήταν μόνο του το ψάρι. Ξανά βολή, αυτή τη φορά προς την ξέρα λίγο πιο δεξιά. Πράγματι μετά από ελάχιστες μανιβελιές (εξειδικευμένη πλεύση δε χρειάζεται με αυτό τον... κανίβαλο) κάτι έσχισε το νερό και ακόμα μια έκρηξη εξαφάνισε το δόλωμα. Τώρα όμως ήμουν σίγουρος για το είδος του ψαριού και προσπάθησα να το "πνίξω" μη επιτρέποντας του να κάνει οτι θέλει. Άλλωστε με το 0.28 ήμουν πιο σίγουρος αλλά και πάλι, μόνο με σύρμα μπορείς να είσαι σίγουρος απέναντι σε αυτή την πριονοκορδέλα...

Γράφω οτι προσπάθησα γιατί μάλλον δεν τα κατάφερα... Φαινόταν πως είχα ένα αντίστοιχου μεγέθους ψάρι με το πρώτο, αλλά αυτό ήταν ακόμα πιο άγριο. Πραγματικά ποτέ δεν είχα σκεφτεί οτι ένα ψάρι λίγο κάτω  από κιλό, θα μπορούσε ποτέ να έχει τέτοια απίστευτη δύναμη. Τηρουμένων των αναλογιών, θεωρώ πλέον οτι η Ζαργάνα είναι το πιο μαχητικό από όσα ψάρια έχω πιάσει από την πρώτη φορά που έριξα τεχνητό δόλωμα στο νερό.
Αξιώθηκα να πιάσω σχεδόν όλα τα "Game-fish" των θαλασσών μας και πρέπει να πω οτι ποτέ δεν αντιμετώπισα τέτοια λυσσαλέα μάχη από κάποιο ψάρι (πάντα τηρουμένων των αναλογιών) .  Αν ένα ψάρι 960 γραμμάρια μπορεί να με κάνει να απορώ με τη δύναμή του, τότε ένα μεγαλύτερο τι μπορεί να κάνει?

Για την ιστορία να αναφέρω οτι έκανα προσπάθεια να σώσω τη δεύτερη, σε μια μεγάλη νερολακκούβα αλλά κατέστη αδύνατο. Αυτά τα ψάρια έχουν ένα πολύ ευπαθές και λεπτό δέρμα και είναι πολύ ευαίσθητα στο παραμικρό...

Η μια από τις δύο έγινε τηγανητή και η άλλη ψητή και έχω να πω οτι δεν ενθουσιάστηκα. Καμία σχέση με τις μικρότερες του είδους. Βέβαια αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό αλλά με οδήγησε στην παρακάτω απόφαση.

Κάθε χρόνο σε κάποιο σημείο της Κρήτης μαζεύονται αυτά τα ψάρια κατα χιλιάδες, για να γεννήσουν. Εκεί έχουν πιαστεί και αρκετά μεγαλύτερα ψάρια τα οποία τρώνε οτιδήποτε "τρέχει" πάνω στην επιφάνεια.  Θα μπορούσα να πιάσω πολλά από αυτά λοιπόν, αλλά το γεγονός οτι πραγματικά θεωρώ πως είναι άνοστα ψάρια, σε συνδυασμό με το οτι είναι πραγματικά δύσκολο να απελευθερωθούν αποτελεσματικά, με ώθησε στο να αποφασίσω να μην τα ψαρέψω.  Θεωρώ οτι δεν αξίζει να σκοτώσω κάτι μόνο και μόνο για κάποιες φωτογραφίες και (αρκετή) αδρεναλίνη.  Ίσως κάποια στιγμή με κάποιο φίλο (και για χάρη του μόνο) αλλά πλέον δε θα ξαναεπιδιώξω να πιάσω αυτό τον εξαιρετικό μαχητή.