19/1/13

Μια βολή ακόμα...


Έχει σκεφτεί κανείς τι είναι αυτό που σε κάνει να σηκωθείς χαράματα από το ζεστό σου κρεββάτι για να πας μέσα στο κρύο και -πολλές φορές- τη βροχή, να ψαρέψεις?  Τι είναι αυτό που ανυπόμονα περιμένεις ήδη από το προηγούμενο βράδυ που κανόνισες το ψάρεμα?
Σίγουρα η απάντηση είναι εύκολη : Η αγάπη και το μεράκι για το ψάρεμα
Όμως ακόμα ειδικότερα, τι είναι αυτό που,  αντί να πας για Match Fishing ή Surf Casting ή οτιδήποτε άλλο, σε έκανε να αρπάξεις το σάκο με τα τεχνητά και το καλάμι του Spinning και να μαστιγώνεις ασταμάτητα τη θάλασσα?
Τι είναι αυτό που σε κάνει να ρίξεις μια βολή ακόμα?



Πόσες και πόσες γραμμές δεν έχουν γραφτεί περιγράφοντας την πάλη με κάποιο δυνατό ψάρι...
Σε Casting, είτε σε Match, είτε σε Shore Jigging (ειδικά εδώ), ή στο κλασσικό Spinning, όλοι σχεδόν οι αρθρογράφοι αλλά και οι υπόλοιποι ψαράδες, έχουν αφιερώσει αρκετό χρόνο να περιγράφουν τα τραβήγματα του ψαριού τροπαίου. Ούτε και θυμάμαι πόσες γραμμές έχω αφιερώσει και προσωπικά για να γράφω αφηγήσεις από ψαρέματα. Άλλα πρόχειρα και άλλα δημοσιευμένα, αλλά η μάχη με το ψάρι πάντα είναι τα 3/4 του άρθρου.
Άρα η πάλη με το ψάρι θα έπρεπε να είναι το κίνητρο.
Έτσι δεν είναι...?




Από την άλλη δίκιο θα είχε και κάποιος να ισχυριστεί οτι αν δεν πιάνει ψάρια και δεν τα βγάζει, δεν έχει κίνητρο. Ποιός θα του έλεγε οτι κάνει λάθος?  Μπορεί πράγματι το πετυχημένο ψάρεμα να μην κρίνεται από το πόσα νεκρά ψάρια υπάρχουν γύρω σου, αλλά πώς να το κάνουμε, θες να πιάσεις και το ψάρι σου. Σίγουρα το αποτέλεσμα είναι ένα σημαντικός παράγοντας για την κάθε εξόρμηση.
Άρα αυτό πρέπει να είναι το κίνητρο?


Κάποιος πάλι, μπορεί να ισχυριστεί οτι και μόνο η επαφή με τη θάλασσα, είναι αρκετή για να τον ξαναστείλει στην παραλία, αλλά η επαφή με τη θάλασσα έχεις και με άλλες τεχνικές. Και μη βιαστεί κάποιος να πει οτι με το Spinning η επαφή είναι εντονότερη, θα είναι ψέμα.
Άρα?

Φαίνεται οτι τα κίνητρα μπορεί να είναι πολλά και διαφορετικά για τον καθένα, αλλά μιας και το τράβηξα μέχρι εδώ, θα πω και τη δική μου άποψη. Έχω την αίσθηση όμως οτι πολλοί θα συμφωνήσουν.




Σχεδόν σε όλες τις αφηγήσεις που έχω γράψει, κάθε φορά πασχίζω να βρω τρόπο να περιγράψω αυτή τη στιγμή και κάθε φορά αποτυγχάνω. 
Πόση αδρεναλίνη με κατακλύζει όταν το χτύπημα δεν το περιμένω και πόση μαζί με ενθουσιασμό όταν το χτύπημα έρχεται ακριβώς τη στιγμή και στο σημείο που περιμένω...
Με ποιές λέξεις να το περιγράψω αυτό το κύμα που με κατακλύζει, όταν ένα απαλό "τακ" διαδέχεται ένα ξέφρενο φευγιό. Εκείνη τη στιγμή που μέσα σε όλους τους χειρισμούς, παράλληλα το μυαλό ψάχνει να δώσει ταυτότητα στο ψάρι και να το χειριστεί αναλόγως...
Πώς να περιγράψω τη στιγμή που ένα Μαγιάτικο χτυπάει το jig και λυγίζει ανεξέλεγκτα το καλάμι απειλώντας να με παρασύρει κι εμένα μαζί του!!!
Με ποιό τρόπο να περιγράψω την ώρα που ένα απαλό "τακ" με κάνει να "καρφώσω" το Λούτσο που πιστεύω οτι τσίμπησε και ενώ μέχρι τότε τα ψάρια είναι μικρά, ξαφνικά ένα τρομακτικής έντασης φευγιό με δυνατά τινάγματα φανερώνει οτι έπιασα ένα κτήνος...


Νομίζω οτι είναι πέρα από ξεκάθαρο πως αυτό που προσωπικά με κάνει να πηγαίνω κάθε φορά στη θάλασσα, αυτό που με κάνει να ρίξω ακόμα μια βολή είναι εκείνη η μαγική στιγμή... Το χτύπημα!!! 
Κάτι που με ακολουθούσε από την αρχή και τελικά, εδώ που το σκέφτομαι γράφοντας αυτές τις γραμμές, σε ότι ψάρεμα και αν έκανα, αυτό που περίμενα πάντα ήταν αυτή η μαγική στιγμή που το καλάμι λυγίζει απότομα, ο φελλός βούλιαζε, ή το jig "κάπου" σταμάταγε και μετά αυτό το "κάπου" ξέσπαγε σε δυνατό φευγιό.
Πάντα αυτό που μου έδινε δύναμη για μια ακόμα βολή, ήταν αυτή η αναμονή του μεγάλου τσιμπήματος...




Θα μου πεις, "δηλαδή η πάλη με το ψάρι δεν σε ενδιαφέρει?"
Και βέβαια με ενδιαφέρει. Άλλωστε όπως προείπα, και εδώ έχω γράψει "παραμυθάκια" (Fairy tales) όπου περιγράφω τέτοιες μάχες. Και πώς θα μπορούσα άλλωστε να κάνω αλλιώς, όταν η μάχη με κάποιο μεγάλο ψάρι προσφέρεται για περιγραφή με εικόνες.
Και η πάλη αλλά και το αποτέλεσμα με κάποιο δυνατό ψάρι παραδομένο μέσα στην απόχη, είναι εκ των ουκ άνευ και θα ήταν από ψέμα μέχρι υπερβολή να πω οτι δεν με ενδιαφέρουν, ή οτι έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Είναι δύσκολο στη διατύπωσή του, αλλά θα προσπαθήσω να το αποδώσω.



Για μένα το ψάρεμα είναι σαν ένα ψηφιδωτό. Όλες οι ψηφίδες είναι το ίδιο σημαντικές. Έστω μια να λείπει, το ψηφιδωτό χαλάει. Η επαφή με τη θάλασσα, η επιλογή δολωμάτων, η δημιουργία συλλογής από γυαλιστερά ψαράκια, η πάλη με κάποιο ψάρι, το να κρατάω το ψάρι στα χέρια μου μετά, η ανέλπιστη επιτυχία από μια Συναγρίδα ή ένα καλό Λαβράκι, όλα αυτά και τόσα ακόμα είναι οι ψηφίδες στο δικό μου θαλασσινό ψηφιδωτό.
Όμως στο κέντρο βρίσκεται μια μεγάλη έντονη ψηφίδα, που χωρίς αυτή όλα τα υπόλοιπα χάνουν το χρώμα τους. Είναι αυτή που δίνει ζωή σε όλο το ψηφιδωτό.
Είναι αυτό που σε κάθε ψάρεμα, ακόμα και σε άψαρες μέρες, με ωθεί να κάνω μια βολή ακόμα...
Η μαγική στιγμή του τσιμπήματος και της πρώτης αντίδρασης του ψαριού. Όσο πιο έντονη τόσο το καλύτερο!

Πάω για ψάρεμα ...
 





6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος19/1/13 01:05

    Tι μου έκανες τώρα ρε Δημήτρη...
    Αν δεν ήμουν Αθήνα και έπρεπε να κάνω ταξίδι σχεδόν για να φτάσω κάπου θα έχω ελπίδες να νιώσω αυτό το..."τακ" που λες δεν θα σου έγραφα σχόλιο...
    Θα πετουσα ήδη τεχνητά στην θάλασσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έλα ρα Πέτρο και το σχόλιο μια χαρά είνναι... ;-)

    Πλάκα πλάκα στην Αθήνα έχετε θέμα. Θες ταξίδι κάθε φορά για να ψαρέψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φοβερο αρθρο ειληκρινα! Χωρις να το εχω διαβασει,χθες το βραδυ επιασα τον εαυτο μου να φιλοσοφει για το ιδιο ακριβως πραγμα....πολλοι φιλοι που με γνωριζουν καλα ,ασχετοι με το ψαρεμα, απορουν οταν με ακουν να λεω οτι τρεχω δεξια κ αριστερα μεσα στη νυχτα κ στο κρυο,οτι εκανα να πιασω ψαρι 9 μηνες εντατικων εξορμησεων κ οχι μονο δεν απογοητευομουν αλλα πεισμωνα περισοτερο.....τι ειναι αυτο που σε κανει να ξυπνας φλεβαρη μηνα στις 5 το πρωι κ να τρεχεις στις εκβολες?
    Η αμεση επαφη που εχω με την θαλασσα οταν φοραω την νιτσεραδα μου κ μπαινω μεχρι την μεση στο νερο με εχει κερδισει απο την ανεση του ντοκου σε καποιο λιμανι.Η αιτια ομως δεν ειναι μονο αυτη.
    Θεωρω την θαλασσα μια αλλη....διασταση! Οτι γινεται κατω απο τον αφρο δεν μπορεις να το ''δεις'' με γυμνο ματι,μονο να το μαντεψεις η' να το ερμηνεψεις απο σημαδια.Συνεπως μεσω του καλαμιου της πετονιας κ του τεχνητου εισχωρεις σε εναν αγνωστο κοσμο. Ολες οι αισθησεις σου ειναι επικεντρωμενες στα χερια σου περιμενοντας αυτην την αντισταση που θα μεταδοθει στον καρπο κ στον αγκωνα κ θα συνοδευτει απο την μελωδια των φρενων.Η χρονικη στιγμη που θα συμβει ειναι απροβλεπτη,μπορει να γινει στην πρωτη βολη,μπορει στην τελευταια,μπορει κ καθολου....Η προσμονη αυτη λοιπον κανει την ΕΚΡΗΞΗ του τσιμπηματος να πολλαπλασιαζεται,γιατι αμεσως μετα ακολουθει η 'μαχη' που εκει θα φανει το μεγεθος του αντιπαλου,κ αν ολα πανε καλα μετα θα φανει το ψαρι εξουθενωμενο στα ποδια σου...Αυτο θα πυροδοτησει μια αλλη σειρα ευχαρηστων εξελιξεων.Επιστροφη στην οικογενεια,τα πιτσιρικια γεματα θαυμασμο λενε μπραβο μπαμπα,τραπεζομα φιλων,κρασακι-ουζακι,καλαμπουρι κ γενικα στιγμες ομορφες.Κ καλα ρε φιλε , θα πει καποιος,ολα αυτα για ενα τσιμπημα? Θα το πουμε ποιο ωμα για να το καταλαβουν κ οι φιλοι που μιλανε αλλη γλωσσα. Γουσταρεις μια ωραια γυναικα κ θελεις να την εντυπωσιασεις με αποτερο σκοπο....το αυτονοητο!Κανεις μια σειρα απο ποετοιμασιες,πουκαμισο καινουργιο,μπορει κομωτηριο,πλενεις αυτ/το,φτιαχνεις ενα καινουργιο cd με ωραια μουσικη,διαλεγεις με προσοχη μαγαζι για φαγητο,για ποτο,προσεχεις τι θα πεις ,πως θα συμπερηφερθεις,εχεις δοσει εμφαση κ στο σπιτι,εχεις καθαρισει,εχεις διακοσμησει κ ολα αυτα για ποσο χρονο ευχαρηστησης......?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. good photos, and good fishes, regards

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομιζω πως αυτο το "τακ" για ολους εμας που ασχολουμασται με το Spinning λεει πολλα!!!Πολυ ωραιο αρθρο Δημητρη!Και οσο για τους ψαροτοπους της Αττικης αν ψαχτεις λιγο υπαρχουν ακομα καλα σημεια!Ψαξιμο,μερακι και αγαπη για την θαλασσα θελει,τα υπολοιπα στα φερνει ο χρονος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή