Είδη των jigs... (γενική εικόνα).

Συνήθως τα jigs χωρίζονται σε δύο μεγάλες και γενικές κατηγορίες που δεν είναι άλλες από τα Short (κοντά) Jigs και τα Long (μακριά) Jigs. Ο διαχωρισμός γίνεται με βάση το μήκος του δολώματος ως προς το βάρος και τη συνολική επιφάνειά του. Στη δική μας περίπτωση που τα δολώματα είναι κάποιου περιορισμένου βάρους και μεγέθους, ίσως πιο χρήσιμο είναι να κατηγοριοποιούμε ένα jig με βάση τα επιμέρους χαρακτηριστικά του όπως το πού βρίσκεται το κέντρο βάρους, την υδροδυναμική του σχήματός του, το αν είναι πλατύ ή στενό σαν μαχαίρι δόλωμα.

Βεβαίως κάποιοι μπορεί να διακρίνουν κι άλλα σημεία διαφοροποίησης αλλά εδώ θα παρουσιάσω τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά που θα μας βοηθήσουν στις τελικές επιλογές μας.


                                                               Jigs με κέντρο βάρους στην ουρά

Αυτά τα δολώματα είναι αναμφισβήτητοι πρωταθλητές των ρίψεων. Για κάποια δολώματα, ένας ξεκάθαρος στόχος του σχεδιασμού τους είναι οι μακρινές ρίψεις, αλλά ο πρώτος στόχος είναι η ταχύτητα βύθισης. Η μακρινή ρίψη είναι πολύ σημαντική όταν ψαρεύουμε από παραλίες ή βράχια που βαθαίνουν σημαντικά σε κάποια σχετικά μεγάλη απόσταση. Μια άλλη περίπτωση που αυτά τα δολώματα θα μας δώσουν λύση, είναι όταν βλέπουμε τονάκια να κυνηγάνε σε κάποια απόσταση από την ακτή ή όταν έχουμε ενδείξεις πως στην περιοχή κυνηγούν μεγάλοι θηρευτές όπως μαγιάτικα ή λίτσες και η απόσταση που μας χωρίζει από τα ψάρια είναι δύσκολο να καλυφθεί. Στην περίπτωση πάλι που έχουμε δυνατό αέρα κόντρα ή στο πλάι, τα δολώματα αυτά πραγματικά «τρυπάνε» τον αέρα σαν βέλος, φτάνοντας σε σημαντικές –για τα δεδομένα της κατάστασης- αποστάσεις.
 

Η πολύ γρήγορη βύθιση ευνοεί το ψάρεμα μας σε ισχυρά ρεύματα ή όταν θέλουμε πολύ γρήγορη κίνηση του δολώματος μέσα στο νερό, δηλαδή όταν ανεβάζουμε με πολύ γρήγορες κινήσεις το δόλωμα και θέλουμε και αντίστοιχα γρήγορη βύθιση. Η τακτική αυτή είναι συνήθως αποδοτική όταν βρισκόμαστε σε πολυψαρεμένο τόπο που τα ψάρια  έχουν "εκπαιδευτεί" στo να βλέπουν jigs. Για τα μεγάλα μεγέθη η Ιστορία δείχνει οτι καλύτερα δουλεύουν με long jerk.

 Προσωπικά πιστεύω οτι το ιδανικότερο είναι να έχουμε ένα "σωστό" καλάμι και να αφήνουμε τη μύτη να "γεμίζει" μετά από κάθε jerk προτιμώντας κοντά τινάγματα. 

 

Άλλο ένα θετικό αυτών των jigs είναι πως μετά από τέτοιο jerk, η βαριά ουρά τείνει να προσπεράσει το κεφάλι και το δόλωμα έρχεται για μια στιγμή σε μια οριζόντια θέση ισορροπίας όπου συνήθως εκεί δέχεται και την επίθεση.  






Σύμφωνα με τα μέχρι  τώρα αποτελέσματα, πέρα από τα ψάρια του βυθού και οι μεγάλοι λούτσοι φαίνεται πως δεν μπορούν να αντισταθούν και θα επιτεθούν τη στιγμή που το δόλωμα βρίσκεται σε θέση ισορροπίας. 


Θέλω εδώ να πω όμως οτι υπάρχουν δολώματα όπως πχ τα Butterfly, που αν και πισόβαρα, "δουλεύουν" καλύτερα με short jerks

                                                  Jigs με κέντρο βάρους στο κεφάλι

Η διαφορά τους με τα προηγούμενα jigs στον τομέα των ρίψεων είναι σημαντική. Το κέντρο βάρους στο μπροστινό τμήμα του jig σημαίνει μια  αεροδυναμική μέτρια μιας και κατά τη βολή, το βαρύ τμήμα του δολώματος τείνει να προσπεράσει την ελαφριά ουρά που κατά την πτήση βρίσκεται «μπροστά». Σαν αποτέλεσμα αν για οποιοδήποτε λόγο προκληθεί μια έστω και ελάχιστη ταλάντωση στο δόλωμα, τότε αυτό  θα κάνει τόσο άτσαλες κινήσεις στον αέρα που η πτήση του θα διακοπεί απότομα.

Πριν βιαστούμε όμως να κακοχαρακτηρίσουμε αυτή την κατηγορία δολωμάτων ας δούμε πρώτα τη συνολική εικόνα. Τα jigs αυτά που συνήθως έχουν πλατύ σχήμα, μοιάζουν πολύ –στην πλειονότητά τους- σε μικρά ψάρια, κάτι που δε μπορεί παρά να ληφθεί ως πλεονέκτημα. 

Οι κινήσεις τους είναι αρκετά ευρείες -τελείως διαφορετικές από τα  πισόβαρα- όταν κάνουμε κοντά τινάγματα (short jerk) και ειδικά αν αφήνουμε μετά από κάθε τίναγμα την μύτη του καλαμιού να «γεμίσει» την κίνησή της, ενώ όταν το short jerk συνδυαστεί και με γρήγορη ανάκτηση, η κίνηση του jig θα θυμίζει κατά κάποιο τρόπο την πλεύση «walk the dog». 

Θα βυθιστούν με τον κλασσικό τρόπο των leaf jigs που θυμίζει ξερό φύλλο που πέφτει από δέντρο και ως προς την κίνηση αλλά και ως προς την ταχύτητα βύθισης. Λόγω αυτής της ιδιότητάς τους τα πλανάκια αυτά έχουν επίσης μια στιγμή αδράνειας, ακριβώς όταν σταματήσουμε το μάζεμα και αφήσουμε το δόλωμα να βυθιστεί. 

 Ένα άλλο πλεονέκτημα αυτών των δολωμάτων είναι πως μπορούμε να τα ψαρέψουμε εντελώς στην επιφάνεια, μιας και κατά την πρόσκρουση στο νερό, το κέντρο βάρους δεν θα επιτρέψει την άμεση βύθιση δίνοντας μας λίγο χρόνο να μαζέψουμε τα μπόσικα και να αρχίσουμε την ανάκτηση. Στα μικρά μεγέθη με καλάμι spinning, ο έμπειρος χρήστης μπορεί να πετύχει και τινάγματα του δολώματος έξω από το νερό.
 

                                                  Jigs με κέντρο βάρους στη μέση 

Στον τομέα των ρίψεων παρουσιάζουν μια παρόμοια συμπεριφορά με τα εμπροσθόβαρα jigs, δηλαδή ικανοποιητικές βολές που όμως αρκεί μερικές φορές μια πλάγια ριπή ανέμου ώστε να χαλάσει την ισορροπία του jig και να το κάνει να πέσει απότομα στο νερό. Το ζητούμενο βέβαια και εδώ δεν είναι οι πολύ μεγάλες αποστάσεις, αλλά τα χαρακτηριστικά πλεύσης που όσο και αν θα περίμενε κανείς να είναι ένας «συμψηφισμός» των χαρακτηριστικών των δύο προηγούμενων κατηγοριών, εντούτοις η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.

Αντιπροσωπευτικό και αγαπημένο δείγμα της κατηγορίας...

                                                         

 Από τα δολώματα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, η πλειονότητα έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το πάνω μέρος –η ράχη- του δολώματος είναι αισθητά πιο διογκωμένη σε σχέση με το κάτω μέρος –την κοιλιά- (ή και αντίστροφα σε κάποια μοντέλα) κάτι που επιδρά άμεσα στην πλεύση ως εξής : κατά την ανάκτηση σε διαγώνια, οριζόντια ή και κάθετη πορεία, με τινάγματα που και αυτά θα είναι κάτι ενδιάμεσο των short jerk και long jerk, το δόλωμα πέρα από τις έντονες όχι όμως ευρείες κινήσεις δεξιά αριστερά, θα παρουσιάζει ένα έντονο wobbling (άνοιγμα ουράς) αλλά και ένα εξίσου έντονο rolling (γύρισμα πλευρών). Ίσως να ακούγεται περίεργο αλλά όντως συμβαίνει. 

Μια ακόμα επιλογή πλεύσης είναι και τα επιτόπου μικρά τιναγματάκια πάνω από το βυθό. Πρόκειται για μια τεχνική που φαίνεται να προκαλεί ιδιαίτερα τα σπαριδή αλλά και που εμπεριέχει το ρίσκο να «εκπαιδεύσουμε» τα ψάρια και να τα κάνουμε να συνδέσουν το jig με κίνδυνο.
  

                                                                  Σαν συμπέρασμα…

Φωτό του φίλου Βαγγέλη

Είναι ίσως εύκολο να πει κανείς ότι αφού είδαμε τα γενικά χαρακτηριστικά των Jigs, είμαστε έτοιμοι για ασφαλή συμπεράσματα. Η αλήθεια είναι πολύ μακριά από αυτή την άποψη. Τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν εδώ είναι μόνο μια γενική άποψη ένας «μπούσουλας» αν θέλετε για να κάνει κάποιος τις αρχικές επιλογές του και να έχει ένα πλήρες σετ δολωμάτων, τουλάχιστον για αρχή. Υπάρχουν πολλά επιμέρους χαρακτηριστικά που θα επηρεάσουν την πλεύση ενός Jig και ενδεχομένως θα ακυρώσουν τον προτεινόμενο τρόπο πλεύσης. 



Για παράδειγμα το Gekitou Aero Jig της OWNER (στην Ελλάδα θα το βρείτε σαν OWNER Cultiva 80γρ) ανήκει στη κατηγορία των πισόβαρων δολωμάτων αλλά το να βρούμε ακριβώς την «αποδοτική» του πλεύση είναι μια πραγματική πρόκληση. Παραδείγματα σαν αυτό βέβαια δεν ακυρώνουν τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, αλλά μάλλον δίνουν το πόσο πολυδιάστατο και δύσκολο είναι να μπει σε καλούπια το ψάρεμα στη θάλασσα με τεχνητά δολώματα.

Τμήμα άρθρου μου που δημοσιεύτηκε τον 10/2010 στο περιοδικό "Ψαρεύω". Εδώ έχουν γίνει κάποιες μικροεπεμβάσεις για εξοικονόμηση χώρου αλλά και για να γίνει ένα "update".

Εδώ παρουσιάζεται μια "γενική αρχή" αν θέλετε. Στη συνέχεια θα υπάρξουν και επιμέρους αναλύσεις μιας και ένα σωρό παράγοντες επεμβαίνουν πάνω στην πλεύση ενός jig.